Wanneer mens praat oor ekonomiese vooruitsigte vir volgende jaar gaan dit oor ʼn balans van internasionale en plaaslike faktore. Ek wil nie nou enige iets voorspel nie, maar daar is groot veranderinge om ʼn oog op te hou.
Die groot een vir die korttermyn is dat Sjina nie meer die groot drywer van die wêreld se ekonomiese groei gaan wees nie. Na die 2009 finansiële krisis het baie kommoditeitsuitvoerders aanhou groei omdat Sjina gegroei het, maar die groei van Sjinese ekonomie word op die oomblik gedemp deur swak binnelandse vraag en deflasie. As daardie enjin stadiger loop gaan nasionale beleide meer belangrik wees.
Die ander groot neiging is klimaatsverandering. Die aanpassing daarby en stappe om dit teen werk gebeur nie vinnig nie, maar dit is aan die gang. Die gebruik van hernubare energie, elektriese voertuie ens gaan net verder toeneem. Dit gaan olie-, steenkool- en aardgas-uitvoerders raak. Koolstofinhoud-belastings kom of ons voel dit is regverdig of nie.
Daar was ʼn interessante stukkie spekulasie op die Marginal Revolution blog oor watter lande beter af behoort te wees as wat hulle is. Byvoorbeeld, Eritrea is op ʼn belangrike handelsroete, maar het nie veel om daarvoor te wys nie. Venezuela en Kuba was vroeër beter af maar is nou arm lande in Latyns-Amerika.
As nasionale beleide meer belangrik is as wêreldwye drywers van groei wat sou dit behels? Tyler Cowan argumenteer dat kultuur en vlakke van vertroue in die gemeenskap gaan bepaal hoe oop ʼn ekonomie is vir innovasie, en vir produktiewe immigrante. Dit is ʼn goeie toets vir ons eie politieke partye se beleidsvoorstelle so voor ʼn verkiesing. Is hulle oop vir besigheid, of wil hulle die ekonomie probeer beheer en beïnvloed?
Hierdie episode word ondersteun deur die NWU Sakeskool.
Foute en weglatings is my eie.